បុគ្គលគប្បីបន្ទោបង់នូវសេចក្តីកំណាញ់ចេញ គប្បីគ្របសង្កត់នូវមន្ទិល គឺសេចក្តីកំណាញ់ ហើយឲ្យនូវទាន ព្រោះថាបុណ្យ រមែងបានជាទីពឹង របស់សត្វទាំងឡាយក្នុងលោកខាងមុខ។ (លារកោសិយជាតក បិដកភាគ ៥៩ ទំព័រ ១៩៥)
![លារកោសិយជាតក](https://bvdcc.org/wp-content/uploads/2022/11/315436965_453082647009980_6051707348465393832_n-1024x683.jpg)
![](https://bvdcc.org/wp-content/uploads/2022/11/315736293_452995463685365_2236277626955490125_n-1024x683.jpg)
![](https://bvdcc.org/wp-content/uploads/2022/11/316426321_453082670343311_3012634342870107091_n-1024x683.jpg)
![លារកោសិយជាតក](https://bvdcc.org/wp-content/uploads/2022/11/316543946_452995220352056_8583054203253151854_n-1024x683.jpg)
បុគ្គលគប្បីបន្ទោបង់នូវសេចក្តីកំណាញ់ចេញ គប្បីគ្របសង្កត់នូវមន្ទិល គឺសេចក្តីកំណាញ់ ហើយឲ្យនូវទាន ព្រោះថាបុណ្យ រមែងបានជាទីពឹង របស់សត្វទាំងឡាយក្នុងលោកខាងមុខ។ (លារកោសិយជាតក បិដកភាគ ៥៩ ទំព័រ ១៩៥)